( Kimyacı, Görsel Bekçi (fotoğrafçı), Gözlemci, Eğitmen)

Fotoğraf; benim arka bahçemdir diye tanımlarım. Bazen de fotoğrafla ilişkimi bir günlük gibi, sadece (kendim ile/ kendim) arasında, iç sesim ile oluşturduğum, sesimin bir sessizliği olarak görürüm. Tam bu noktada görsel hikayeleri (fotoğrafı) fark ettim. Sanırım Berger’in dediği gibi ‘’Gördüğümü kelimelere dökecek bir ses arıyordum’’.

Arka bahçemde; hikayelerine ortak olmak istediğim bir yığın ağaç vardı. Arka bahçemin çiçekleri, ağaçları, kuşları, börtü- böcekleri bu görsel mektuplar ile adete dile gelmişlerdi. Benim için artık bu oyun bir terapi odasına dönüştü. Psikolojik envanterler olarak gördüğüm fotoğraf (görsel mektuplar) ile sessizliğimizi biriktiriyoruz ve oyunun sonunda; görseller/ anlama, anlamlar/ hikayeye, hikayeler/ hayatlara dönmeye başlıyor. Ve bir bakıyorsun ki içinde sessiz kalmış sözcükler, herkesin hikayesine ortak olarak çoğalmaya başlamış. Tam bir terapi. Sanırım fotoğraf benim afyonum. Bu görsel mektuplar hayatımda olduğu süreçte tanık olduklarıma, öğrendiklerime, dahil olduğum hikayelere, kendime dahil ettiklerime ve buna vesile olan ruhuma ve gözlerime teşekkür etmek istiyorum.

A.Nur Türk (1968) Kimyacı, Görsel Bekçi(fotoğrafçı), Gözlemci, Eğitmen Bursa da yaşıyor.Bir oğul annesi.

Dicle Üniversitesi Fen Edebiyat fakültesi Kimya bölümünü bitirdikten sonra, kimyager olarak bir süre çalıştı. Daha sonra çeşitli eğitim kurumlarında kimya eğitmenliği yaptı. Fotoğrafla ilgisi sinema ile başladı (1999). Sinema karelerini dondurup fotoğraf görüntülerini kaydetmeye başladığı o ilk anla , fotoğrafa “ merhaba” dedi ve 2013 ‘den itibaren benim afyonum dediği kara kutusu ile birlikte dolaşmakta. 2013 de temel fotoğraf eğitimi (bufsad) ileri fotoğraf eğitimi (2014) aldı. Edebiyata ve felsefeye olan düşkünlüğü onu kavramsal fotoğraf alanına götürdü.

2015’den itibaren kavramsal fotoğraf üzerine 4 yıl süreyle eğitim ve atölye çalışmalarına katıldı.